Postkvinna - uden katt

Eg har fått meg nye jobb! Elle, egentligt så e det lenge si eg fekk ann, men det e fysst nå eg har blitt flinke. Elle, flinke og flinke. Flinkare jaffal! Det besta av alt e at eg får ver heilt for meg sjøl i mangen tima, og bare kjøra rondt og hørra på musikk. Ikkje at eg har tenkt å bli nogen einstøing elle noge, men eg har fonne ud at eg lige ganske godt å ver me meg sjøl. Eg e ikkje så verst galen, når alt komme te alt. MEN, tebage te sagen. I min tri vege lange postkvinnekarriere har eg rokke å oppleva litt av kvert. For sikkerhetsskyld (si eg huske litt dårligt å kan komma på å glømma det av) så tenkte eg at eg sko ramsa di opp. Det e kjekt å laga liste! (og å sortera post. Eg lige det faktisk!)

1. Å bli kjefta på av enn onge.
Der satt eg, inni den fine, røe postbilen min, ante fred og ingen fare, og hadde det øve gjennomsnittet bra. Plutseligt måtte eg gå ud av bilen (det va nødvendigt for å nå bort te postkassen), og der sto det ei jenta og glodde på meg. Eg tenkte at hu sikkar venta på enn pakke elle noge, men det gjor hu ikkje. Hu sto bare der, og glodde olmt bort på bilen min.
-Koffor he du ikkje katt?
Ke då koffor he eg ikkje katt? Kem e det som spør om det liksom? Det gjekk snart opp for meg at hu meinte katt som i Postmann Pat og katten hans, så eg såg meg nødt te å avkrefta det. Då såg hu bare ennå olmare ud, og så, før hu snudde rompå te meg, sa hu: -hu andra postmannen har katt.
Javel.

2. Å bli ledd av/mobba av onga
Igjen satt eg i den fine postbilen min, bare enn aen plass, og igjen gjekk eg ud av an. Der sto det to gutta og venta på meg, som verken sa hei elle "me gjer ingenting" når eg spurte ke di dreiv me. Eg tenkte at di kanskje va stumme, og at det va ganske fint, si onga vanligvis pleie bråga sånn, men nei. Di va ikkje det. Noge stort vokabular konne di vel helle ikkje akkorat skryda på seg, di sa nemligt bare to ord te meg alle dei 5 minuttå eg sto der på siå av postkassane.
-Hallo driden!
Og ikkje bare enn gong. Ca 20 kver. Det hjalp ikkje enn gong når eg sa heisann bæsjen tebage igjen. Onga i dag, seie eg bare.

3. Å oppdaga rare navn
Nei det her kan eg jo ikkje skriva, eg har jo taushedsplikt. Elle he eg det? Uansitt. Leda Bott? Mann elle dama?

4. Å rygga inn i enn kant
Det har eg gjort før og altså. Men, te mitt forsvar; då va det skodd, og eg såg akkorat ingenting. Denne gongen va det ikkje skodd, det va bare et marakkels av enn bil så lett konne gått som lastebil korti så helst. Ja, elle, det va enn liden øvedrivelse. Men poenge va at an va store. Og at gårdsrommet va lide. Og at det ikkje blei nogen bolk. Trur eg.

Ferdige allerede?

Det e trist, så trist..Egentligt e det ikkje så trist nå lenger, jaffal ikkje viss du samenligne med 11.mai, som e den tristaste dagen eg har opplevd i heila mitt lange liv. Eg vil ikkje ver ferdige me folkehøgskule! Eg vil meir! Og så savne eg alle di fine menneskå som hørre te å ver på same plass, men som plutseligt har spredd seg rondt omkring og sikkert aldri komme te å ver på den same plassen ein gong te :(

MEN...samtidigt som eg e litt triste, e eg og utruligt glae og takknemlige for at eg har fått gått på ein så fine skule, og for at eg har fonne så mangen fine ting der.
Folkehøgskulekavalkade?
I think so.



Bli kjent-tur te Hudø! Mangen, mangen nye fine menneske.




Nye bekjentskabar på nyoppdaga balkong!



Ein vakker skule. Kjærleik!



Tur te Rjukan, årets høydepunkt for Frøydis sin kondis



Teatertur te Oslo, følgd opp av fruktlaus kjøpesentertraving



Ittemiddagsaktivitetar på gang



Dropsseminar, Mathias erklære sin kjærleik :)



Verdens beste brannlag og naboa; eg saknar dykk!



Det går møje urin på folkehøgskule...



Solhaug...Mange uforglemmelige hendelsa har tatt plass i dette fine festlokalet.



Snø til folket!



Den beste doen som finns!



Eventyrelevkveld, ein onde og ein snille :D



Gratisbilletta te Strømstad = Kosetur me Brit Elin, Mathias, Anton og Andreas



Ny elevkveld, nye muligheda. Sjelden har Mathias våre meir sexy..



Farligare pirata sga du leida lenge itte...



Musikklassen reiste på tur te Liverpool i Mars. Meg og Eirik hadde det jaffal kjekt :)



Beatles-tour og greie



Musikkjentene mine! Finns ikkje bære i heile verden :D



Mathias tog meg me på den beste daten nogen gong; fysst mad, så Ane Brun-konsert, og så øvenatting på hotell heilt på toppen av Holmenkollen!



Folkehøgskulekos



Fina Kina. Ekstremt bra slutt på ekstremt bra år.



Besta funnet eg har fonne jaffal. Fine Mathiasen min!

Feriefilosofering

Eg trur ikkje eg e heilt friske. Det slo meg nå nettopp, når eg tenkte på ferie, og ke eg syns om ferie.
Før, når eg gjekk på barnaungdomsvideregåandeskulen, pleide eg å tenka sånn her:
"Ferie ferie ferie sova lenge gjer masse ingenting kos kos"
Nå tenke eg sånn her:
"Koffor vare ferien så lenge? Kem va det så fant på det?"

Eg døyper deg folkehøgskulesyndromet.

Ein vanlige dag på Skiringssal :D

Eg våkne me et rykk, altfor tidligt forde eg la meg altfor seint i går. Det e enn elle aen musikk som spele, men eg e altfor trøtte te å registrera elle forstå ke det e forslags musikk, og altfor grompen te å setta pris på ann. Så grynte eg littegrann te Mathias, som seie "vi kan sove litt til", og så søve eg litt te. Jaffal heilt te eg våkne, lettare panisk mens eg tenke: "Ånei, nå har eg forsove meg te mårånsamling!". Det har eg ikkje.
Eg har sove så lenge at eg akkorat har ti te å rekka frokosten, derfor hive eg på meg klenå, drar me meg Mathias og vandre bort te madsalen. Der sedde eg meg ner og lade som eg e tolerante, mens eg egentligt e veldigt utolerante, og sinte på alt som bevege seg. Jaffal på Mathias, som prestere å sidda og hoppa på stolen, i tillegg te at han smile. Så tenke eg at han e ein sjelden stein, og at han egentligt e ganske søde.

På mårånsamlingå e det ett elle aent spennande som skjer. Fysst synge me ein sang i sangbogå som ingen har me, helst i forskjellige takt og toneart, før me ser på nogen frå tegning og maling som har ein konkurranse på gang. Når di e ferdige me herligheden e det allti ein viktige som sga sei noge viktigt, for eksempel at dei som bur på lilleinternatet må vaska doane sine.

Ittepå det tusle eg meg ner te musikkrommet, der nogen har tatt me seg enn sang me sga spela. Det vise seg å ver ein fine sang, heilt te me prøve å spela ann sjøl. Det hjelpe ikkje akkorat at Mette Amalie har forsove seg IGJEN, sånn at me ikkje har nogen så kan laga sine egne vakre aenstemma. MEN, me blir redda av Merete, læraren vår, så seie ke me gjer feil, å ke me må gjer for å gjer rett. Så gjer me rett, og spele fint. Jaffal litt finare enn i sta.

Lunsj e godt, spesielt viss du klare å stilla deg langt framme i køen udføre madsalen. Viss du e litt frekke, kan du te og me få deg litt varme mad, men då då e det viktigt å bruga albuane møje. Eg e ikkje så goe me albuane, så eg må ta te takka me ei hallferske sjeva. Og det e jo ikkje så gale, når alt komme te alt.

Itte lunsjen har me ein fine sovepause, der eg enten spele ett av dei uberkule spelå eg nettopp har oppdaga på internet, elle bare kvile. For det e viktigt å kvila når du e på folkehøgskule. Når eg har sløvt ifrå meg går eg ner te musikkrommet, litt forseint, forde Mathias plent sga ha et kyss, noge eg egentligt kan forstå ganske godt når eg tenke meg om. Men det har eg ikkje ti te å tenka på, forde eg må beina inn på klasserommet. Der sga me læra oss teori, men det lige me ikkje så godt, jaffal ikkje alle. Då bråge me litt i plassen, sånn at Merete blir håvegalen og me lære litt mindre enn me egentligt sgo ha lært. Men det e i alle fall kjekt. Og det e jo og ganske viktigt.

Det e torsdag, og derfor e det ikkje nogen kø udføre madsalen før middag. Torsdag e nemligt synonymt me fiskedag, og det betyr at du ikkje trenge å bruga albuane dine i det heila tatt. Og det e vel det finaste me fiskedag. Udenom at det e yoghurt te dessert, enn nye og interessante tradisjon som eg har bestemt at sga fylla itte meg når eg finne meg enn aen sti å tusla på. Eg glefse i meg yoghurten min mens eg ler av Christian som lade som han e ånnsvage, bare forde han vett at eg ikkje klare la vær å le. Eg lige å le. Det gjer Runa og, men hu hørre du litt bære. Hu ler liksom på ein litt meir gjønå-marg-og-bein-måde, som av og te kan få deg te å lura på kossen hu hørres ud når hu får orgasme. Men det må du ikkje lura på for lenge, for då kan det ver du myste madlysten.

Middagskvil e obligatorisk, jaffal når du har tenkt deg på pilates om enn time. Meg og Mathias tusle ner i gymsalen, kor eg flire litt av han, som seffølgeligt har glømt at temperaturen e enn plass i nærheden av frysepunktet, og bare har på seg t-skjorta. Så bøye me og tøye litt, og holde oss oppe i alle slags merkelige stillinga som sikkert hadde gått rett inn i koffor ei som helst kama sutra-bog. Det e ikkje spesielt behageligt, men det blir bære ittepå, sånn så det e me di fleste treningsaktiviteta, har eg oppdagt. Ittepå prøve eg så godt eg kan å huska å ta håret ud av slugen i fellesdusjen, og glømme i fartå å ta me meg den skitna truså så henge på enn krog. Den får sånn ca. 5 andre gutta og jente tatt seg enn titt på, før eg kjæme på at det kanskje va noge som eg burde ha huska litt før. Heldigvis e det ei fine trusa me gitara på.

Eg kjenne at det romle i magen min, noge så pleie bety at eg sga eda snart. Klokkå mi seie at det e kveldsmad, det seie Mathias og, så då går eg ud ifrå at det stemme. Eg e litt lade, så eg gidde ikkje laga meg madpakke. Derfor e eg svolten igjen om nogen tima, men det gjer ingenting. Då e eg nemligt altfor opptatt me å spela alias te å kjenna itte på mine indre følelsa. Alias kan ver ganske underholdandes, jaffal viss du spele me Runa, som te tie kan komma te å glømma at det e et spel, og ikkje VM. Når eg har fått nok VM stikke eg håve mitt innom Anton, miljøarbeidaren, for å sjekka om han ser på verdens kjedeligaste tv-serie, elle om han har bestemt seg for å bruga det sosiale genet sitt. Viss han drive me det sista kan det ver eg slår meg ner for litt meir elle mindre (mindre) seriøse tatling, noge så lett kan føra te bivirkninga som smiling, latter, hopping på madrassa elle ekstremt elendige guitar-hero-trykking. Det e uansitt verdt at eg stakk håve innom, men te slutt må eg jo stikka det tebage der det kom frå.

Inne på rommet te Mathias står det ei dobbelseng som egentligt e to senge, og der vil eg sova. Men fysst hørre eg på at Mathias spele og synge for meg, sånn at eg komme i rett sovestemning. Det e fint. Han e flinke. Så sovne eg. Fort og fysst, og heilt te klokkå ringe igjen.

Lykkepillen min

Det aller første jeg husker er at han var mye bedre enn meg til å fiske krabber. Innen jeg hadde rukket å gjøre mitt første gledeshopp over en to cm stor krabbefangst, hadde han fylt en hel bøttebunn med schwarzenegger-krabber. Senere la jeg merke til ham. Ikke fordi han var svimlende kjekk, heller ikke på grunn av et utrolig vakkert og smittefarlig smil. Mest av alt satt jeg meg på siden av ham fordi han var så lett å prate med, og fordi jeg i et hav av ukjente mennesker hadde funnet et som fikk meg til å slappe av.

To måneder senere har jeg fremdeles ikke støtt på noen som får meg til å føle meg tryggere, penere eller lykkeligere. Kanskje går det ikke ann i det hele tatt. Og viss det er noen som tror at de er verdens heldigste jente, så tar de feil. Det er nemlig jeg :)

Sol inne

Jeg tar sangtimer, og det er så vanskelig at jeg blir helt svett inni meg og utpå meg og under meg.

Jeg har kjæreste, og han er så god at det eneste som hjelper er å gråte litt, og smile litt etterpå.

:)

Paradiset mitt

Okei, her e greiå. Eg har det heilt utruligt fantastisk kjekt! Derfor har eg ikkje oppdatert bloggen min i sånn ca det heila tatt. Si eg he det så kjekt he eg seffølgeligt ikkje ti te å skriva noge novella, men ke me et lide bildeshow? Det syns jaffal eg va enn goe idé :)



Verdens beste romkamerat: Linnen min!



Pene Irene: ei av di flottaste jente eg kjenne.



Hovedgronnen te at eg e lykkelige heila tiå: Mathias



Det deiliga rommet mitt, pluss to deilige jente: Brit-Elin og Hege



Kveldsaktivitet: Irene og Frøydis barbere ein øverraskande rolige Eirik



Fest i leid lokale: Øyvind e fine og rosa



Verandakos: Anton, Ole og Christian tøffe seg



Matlaging: Meg og Mathias og Anton lage smash-kaga for å øverraska Christian på sin 21-års bursdag.



Mathias spele inn sangen sin i lydstudio



Vaskedag: Linn e superkvinnevaskedama

Advarsel: lang avhandling, gå på do FYSST.

Så har altså meg og Borghild gjort det som me har drømt om i nærmare to år. Interrail i enn måne e ikkje heilt feil, om eg sga få sei det sjøl. Te samen rakk me innom akkorat 7 land, jaffal viss du ser litt igjønå fingrane me det der Vatikanet. Men e ikkje St. Peterkatedralen inni Vatikanet då? Eg syns jaffal det. Sånn elles hadde eg tenkt å prøva meg på enn liden oppsummering, men nå når eg sidde her så bjynne det å gå opp for meg at eg neppe rekke det før eg blir så trøtte at eg må bysselalla. Derfor tenke eg meg at det kan passa bra me et fint lide knippe opp- og nedtura. Elle OPPLEVELSA, så det hette på fint.

Den aller fysste dagen sto me græsligt tiligt opp for å rekka toge te kristiansand. Det i seg sjøl va ikkje spesielt gale, verre va det når me fant ud at me LETT konne ha toge et seinare tog for å rekka det meheet av ei ferja me hadde booka oss inn på. Masterferries, me lige dokk ikkje. Masterferries si einaste(!) ferja hadde nemligt litt rusk i motoren (elle et elle aent gale som eg jaffal ikkje vett ke hette på fint) og Bøgg og Frøgg vart såleies nødt te å reisa me fine, pålitelige color line. Seint på kvellen. Det uungåeliga resultate va derfor at me måtte avbestilla soveplassen vår i Danmark, for så å dukka søvndrukne opp, ca ti øve 2 på nåttå, i ingenmannsland(elle Hirtshals, det e synonymt). Så satt me der i et fint lide busskur i nogen kalde nattetima, samen me et fint udvalg andre galninga så helle ikkje hadde nogen plass å sova, mens me venta på fysste tog te Tyskland. Fysste nertur. Ikkje fritt for at det va litt "e det sånn her interrail sga ver" -tanka på gang, men me vårt strålande humør går det mesta bra. Galgenhumor, velkommen inn.



Ittepå dette kom det ein heile haug me absolutt nevneverdige ner- og opptura, men eg bare høppe litt for at det ikkje sga sjå så langt ud. ALPENE! me gjekk på tur i alpene mens me budde enn tur i Chamonix i Frankrike, og det va et KRAFTIGT høydepunkt, STORE bilringa. Midt oppå et fjell fant me oss det finaste azurblåe vatne, kor me seff satt oss ner for å nyda vår fortreffelige nistemad. Borghild e som kjent ei fjellgeid av natur, men denne turen va så bra at han te og me satt fart i ei beiteku som meg (eg e sikkar på at eg har jaffal 3 maga!). Heilt feil va det helle ikkje me den beste heimalagte middag på heile interrailen når me kom heim. Dronningdag, rett og slett.



I Østerrike fant me den BESTA sengå. Burgi har ei venninna så hette Sabrina, og hu lod oss sova i si egå seng dei to dagane me campa sjå henna. Det trur eg kan kvalifisera te den beste gjerningen på heile turen, sjøl om Borghild si hjelpande hånd te ei dama som sleid me sykkelen sin i Lyon, heilt klart ligge veldigt nærme på andreplass. Ekstra godt sov me forresten itte me hadde spelt foball me Sabrina sin far. Walthausen sine old boys e ikkje te å kimsa av, rektigt koselige e di og, sjøl om det einaste du kan sei på tysk e "ich spreche nicht deutsh"(korrekturlesing Borghild?!?). SÅ fekk me trimmt oss litt og. Bra for Borghild jaffal, hu e jo heilt narkoman. Men viss det hørres ud så me hadde enn sporty interrailtur, så må du ikkje tru på det et sekund. Mesteparten av tiå va me ganske lade, sjøl om me va på eksepsjonellt mange byvandringa. Ein sykkelvandring va me faktisk på og, noge så lett kan anbefalast. Det va i München, og det minne meg på enn aen ting så eg sgo fortella om.



Når me va i München sov me ei nått kver på to fine ungdsomsherberg. Den fysste nåttå delte me rom me 17 gutta og ei jenta, noge så egentligt ikkje va så verst samenligna me nått nr. to, som blei tilbragt i lag me akkorat 38 andre galninga. Den beste hendelsen føregjekk aligavel nått nr. 1, når me to kjekke jentene sgo legga oss. Borghild sovna så et skudd (øyreproppane svikte aldri!), men det va ikkje heilt så lett for hu andra. På vei te bysselalling traff eg nemligt på enn aen kar, som på mystisk vis klarte å stjela mi seng. Eg måtte derfor ta te takke me sengå hans, så va møje lengar oppe me mange fleire ting i. Men itte nogen svette minutt me pusting og pesing mens eg balanserte den tongaste ryggsekken hans ner på golvet, konne eg altså sova søtt igjen. Det varte derimod ikkje så lenge, eg vakna nemligt littegrann, uvisst av hvilken grunn, auene åpna seg jaffal. Itte litt somling udi lobbyen (eg hadde klart å glømma igjen ryggsekken min me alle billetta og pass igjen i baren), va det rett te køys igjen. Hadde eg bare sovna me enn gong hadde det ikkje våre noge problem. Hadde eg bare sovna me enn gong hadde eg ikkje hørt den salutten av enn fis han fyren onna meg fyrte av. Det gjor eg desverre, og liga godt hørte eg det stønnet han slapp ud rett ittepå. Eg sga ikkje enn gong prøva å beskriva loktå. Den va intense, det e alt eg orke sei.



Så ja, interrail va kult. Fantastisk kult. Faktisk så kult at eg har prestert å sprenga lengderammene på alle mine tidligare innlegg, og slått i hob ei rektige novella her på tampen. Neste kapittel komme frå enn heilt aen plass, nemligt Sandefjord. Folkehøgskulen min sidde bare å vente på at eg sga komma, og om enn dag omtrent, stikke eg av. Flytte heimanfrå te og me. SJUGT!

Jeje, nå sga eg slutta å masa.

Interrail baby!

Akkurat nå sidde eg i enn luksusleilighed sånn ca 40 minutt udføre Roma. Det vil ikkje sei at eg har boblebad, room service elle storskjerm, men at eg dele rom me INGEN fleire enn Borghild, kan laga mad uden å stå enn time i kø, og kan komma og gå akkorat ke ti eg vil. Det kan eg likom ikkje når eg bur på det billigaste ungdomsherberge i byn, sånn så meg å byggien har gjort alle di andre 15 dagane me har fese rondt i Europa. For øyeblikke bur me sjå syskenbarnet te mor, og såleis leve me altså et liv i sus og dus. Eg lige italienske is, og eg lige interrail! Mi prades!

Lille Frøydis i den store verden

Javel. På mandag forlater jeg regnbyger, gummistøvler, terassebeis og poteter, til fordel for blå himmel, sandaler, høye hus og pasta. Jeg forlater i tillegg gratis mat og seng, til fordel for et dødelig innhogg i min personlige økonomi. Videre drar jeg ifra min yndlingssol, et besnærende vannekanne og diverse andre smårusk som jeg egentlig ikke vil reise ifra, til fordel for (forhåpentligvis) nye bekjentskaper og rare mennesker. Om sånn ca. ett døgn sitter jeg blant alle bølgene på vei til Danmark, hvor turen videre går til Amsterdam, viss vi rekker toget dit, vel å merke. Vi består av Borghild og Frøydis, og vi er ubeskivelig klare for interrail. Muligens finner jeg veien til en internetcafé en gang eller to, sånn at dere her hjemme i potetland har sånn noenlunde peiling på hvor jeg holder meg. Skal prøve i hvert fall! Nå må jeg gå å glede meg litt, god ferie!

Rasjonalisme gå heim og vogg

Nå er klokka 23:23. Eg synest 23:23 er eit fint tidspunkt. Berre synd eg gjekk glipp av 22:22, og at 24:24 ikkje finnest. I Frøydisland kor alt er mogleg er klokka 24:24 rett som det er, og der skal eg i alle fall ikkje på jobb i morgon. I Frøydisland er det fredag, og eg sit og et tapas og drikk rødvin saman med Solveig og Hanne i Spania. For Spania finnest i Frøydisland og. Nå har eg tenkt å klypa meg litt i knehasa, for så å vakna opp i Vanligland kor eg skal gå å leggja meg. Først må eg berre eta litt meir tapas.

Drøym søtt :o)

Eg står her og skal slå opp med ei jente

Nei det gjer eg ikkje. Eg sitte her å tenke på at eg snart ska slå opp me sandnes VGS, og at det egentligt e litt drid. Men bare vent litt, snart går det et minutt åsså syns eg at det e heilt konge. Eg har sånn i det sista oppdagt det, at blanda følelsa e enn ytterst merkverdige ting. Det e mesten som å blanda noge ekkelt me noge godt, sånn så appelsin og sjokolade. Det vil sei, både appelsin og sjokolade e villt godt, men te samen blir di te noge merkeligt ufyseligt. Appelsinsjokolade liksom, har me ikkje nok vondt i verden frå før? Uansitt, nå sga eg bare ha to meir eksamenar, å så e det BARE fryd og gammen. Minus litt jobbing, men den steken får eg vel tåla. Eg kjenne forresten enn pressande trang te å fyra laus på nogen ord som sitte og kitle meg på evaeplet: SPANIAINTERRAILMORELLEBARFØTTISGRILLINGSTRANDGITARFRISEILTURFOLKEHØGSKULE!
For tenk.

Frøydis på jobb

I dag har eg knust et bord. Et heilt fullstendigt friskt og oppegåande stovebord me heile livet framfor seg. Det hadde ikkje enn gong rokke å fått seg enn familie. Koss eg fekk te det? Eg sgo liksom jobba. Oppå det der labyrintlageret på Jysk, klarte eg te stor forundring å finna fram te det eg sgo ha. Det har nemligt vist seg ytterst vanskeligt å finna rett øskja når alle øskjene har nøyaktikt same nyanse av brunt. Og som regel så e det sånn, at viss eg faktisk klare finna den rette øskjå, sånn så nå, så befinne hu seg på enn elle aen ekkel plass. Og alltid kreves det stor innsats for å få na ud derifrå. Det va enn sånn innsats eg måtte te me når eg sgo finna det bordet eg sgo ha. Det stod nemligt onna ein heile hau me andre bord. Så eg skutta di litt vekk, men det likte di ikkje så godt. Jaffal ikkje det eina, for det bare heiv seg ner på enn stakkars liden pinnestol som slettes ikkje hadde noge me sagen å gjer. Det bragte ganske kraftigt, og eg trur, eg trur at det knuste i sånn ca. 3 milliona beda. For det va av glas for eksempel.

Udenom det så har eg ikkje gjort noge viktigt idag.

Ja eg vett det

Det e heilt sjugt lenge si eg har oppdatert bloggen min, og ja, eg sjems. Heilt ner i di ekle sokkane som mor standhaftigt påstår at e mine te tross for at hu sjøl he brokt di i minst to år. Men eg må sei te mitt forsvar, at det e langt ifrå bare min feil. Eg går nemligt på enn skule som av å te får det for seg at ann sga ver skikkeligt ekkel, noge han på finurlig måde får te med å tvinga meg te å skriva så møje kjedeligt at eg heilt myste lysten på å skriva noge kjekt. Men nok syd! I mårå sga eg ha min siste heildag, å itte det sga eg i kongeparken! kan det bli meir konge lure eg på. Ja for tenk at eg e russ. Å det e ganskesåkult. Så for alle dei stakkarane som har lengta seg søvnlause itte informasjon om ke eg fåretar meg i mitt spennande liv, her kjæme enn liden meste-to-måna-kavalkade. ENJOY!




Jepps, eg har våre i Russland i Moskva, i lag me denne snobasgjengen her. Det va rett å slett ubeskriveligt kjekt.





Gadd eg ver heima lenge? Ikkje akkorat. Ei vega seinare tog eg turen te Danmark me foballaget - som forøvrigt muligens e den festligaste gjengen eg he våre borti nogen gong.



Påskemiddag me mine fine syskenbarn å mi überkule mommor må ikkje glømmast. Nå kan dokk angra resten av familien; den middagen va heeerlige!

Så, ja, eg har rokke å fått gjort litt av kvert. Men nå må eg rekka å øva litt på heildagen. Å så må eg rekka Gilmore. Foressten så sga eg ikkje la det gå så lenge før eg skrive neste gong, eg kjenne at eg har godt av det her.

Gi meg en knapp å suge på

Jeg har startet et nytt prosjekt. I min iver etter å utvikle mine språklige kunnskaper har jeg kommet fram til at denne måneden skal dedikeres til det kjedelige men O så praktiske bokmålet. April blir selvfølgelig nynorskmåneden, mens mai blir særdeles utfordrende på engelsk. På denne bloggen selvfølgelig. Jeg nekter å snakke bokmål i en hel måned. Da snakker jeg heller røverspråket. Eller tegnspråk, jeg kan jo tross alt alfabetet på tegnspråk. Og tegnet for fisk, selvfølgelig. Du kan komme langt med et alfabet og en fisk.

Ellers skjer det ikke så mye. Bortsett fra at jeg reiser til MOSKVA om EN uke. Ja, for der skjer det jo ganske mye. Moskva-turen er så langt det eneste positive med å ta samfunnskunnskap i 3. klasse. Ellers har det vært et fatalt feilsteg. Som for eksempel på torsdag, da jeg etter fire sykedager skrev nøyaktig 2 sider på en ytterst ekkel sk-prøve, bare for å konstantere at alle de andre skrev minst fire, og hadde minst to gode poeng i løpet av disse sidene. Jeg hadde som du kanskje har gjettet litt mindre enn et halvt.

Jeg blir mer og mer glad i gitaren min, samtidig som jeg blir mer og mer klar for å forlate dette redet og finne meg mitt eget tre. Rådgiveren setter skumle tanker i hodet mitt, og den store vide verden virker enda større og videre enn vanlig. JEG VIL IKKE BLI VOKSEN!

Tror det var alt for idag.