Ein vanlige dag på Skiringssal :D

Eg våkne me et rykk, altfor tidligt forde eg la meg altfor seint i går. Det e enn elle aen musikk som spele, men eg e altfor trøtte te å registrera elle forstå ke det e forslags musikk, og altfor grompen te å setta pris på ann. Så grynte eg littegrann te Mathias, som seie "vi kan sove litt til", og så søve eg litt te. Jaffal heilt te eg våkne, lettare panisk mens eg tenke: "Ånei, nå har eg forsove meg te mårånsamling!". Det har eg ikkje.
Eg har sove så lenge at eg akkorat har ti te å rekka frokosten, derfor hive eg på meg klenå, drar me meg Mathias og vandre bort te madsalen. Der sedde eg meg ner og lade som eg e tolerante, mens eg egentligt e veldigt utolerante, og sinte på alt som bevege seg. Jaffal på Mathias, som prestere å sidda og hoppa på stolen, i tillegg te at han smile. Så tenke eg at han e ein sjelden stein, og at han egentligt e ganske søde.

På mårånsamlingå e det ett elle aent spennande som skjer. Fysst synge me ein sang i sangbogå som ingen har me, helst i forskjellige takt og toneart, før me ser på nogen frå tegning og maling som har ein konkurranse på gang. Når di e ferdige me herligheden e det allti ein viktige som sga sei noge viktigt, for eksempel at dei som bur på lilleinternatet må vaska doane sine.

Ittepå det tusle eg meg ner te musikkrommet, der nogen har tatt me seg enn sang me sga spela. Det vise seg å ver ein fine sang, heilt te me prøve å spela ann sjøl. Det hjelpe ikkje akkorat at Mette Amalie har forsove seg IGJEN, sånn at me ikkje har nogen så kan laga sine egne vakre aenstemma. MEN, me blir redda av Merete, læraren vår, så seie ke me gjer feil, å ke me må gjer for å gjer rett. Så gjer me rett, og spele fint. Jaffal litt finare enn i sta.

Lunsj e godt, spesielt viss du klare å stilla deg langt framme i køen udføre madsalen. Viss du e litt frekke, kan du te og me få deg litt varme mad, men då då e det viktigt å bruga albuane møje. Eg e ikkje så goe me albuane, så eg må ta te takka me ei hallferske sjeva. Og det e jo ikkje så gale, når alt komme te alt.

Itte lunsjen har me ein fine sovepause, der eg enten spele ett av dei uberkule spelå eg nettopp har oppdaga på internet, elle bare kvile. For det e viktigt å kvila når du e på folkehøgskule. Når eg har sløvt ifrå meg går eg ner te musikkrommet, litt forseint, forde Mathias plent sga ha et kyss, noge eg egentligt kan forstå ganske godt når eg tenke meg om. Men det har eg ikkje ti te å tenka på, forde eg må beina inn på klasserommet. Der sga me læra oss teori, men det lige me ikkje så godt, jaffal ikkje alle. Då bråge me litt i plassen, sånn at Merete blir håvegalen og me lære litt mindre enn me egentligt sgo ha lært. Men det e i alle fall kjekt. Og det e jo og ganske viktigt.

Det e torsdag, og derfor e det ikkje nogen kø udføre madsalen før middag. Torsdag e nemligt synonymt me fiskedag, og det betyr at du ikkje trenge å bruga albuane dine i det heila tatt. Og det e vel det finaste me fiskedag. Udenom at det e yoghurt te dessert, enn nye og interessante tradisjon som eg har bestemt at sga fylla itte meg når eg finne meg enn aen sti å tusla på. Eg glefse i meg yoghurten min mens eg ler av Christian som lade som han e ånnsvage, bare forde han vett at eg ikkje klare la vær å le. Eg lige å le. Det gjer Runa og, men hu hørre du litt bære. Hu ler liksom på ein litt meir gjønå-marg-og-bein-måde, som av og te kan få deg te å lura på kossen hu hørres ud når hu får orgasme. Men det må du ikkje lura på for lenge, for då kan det ver du myste madlysten.

Middagskvil e obligatorisk, jaffal når du har tenkt deg på pilates om enn time. Meg og Mathias tusle ner i gymsalen, kor eg flire litt av han, som seffølgeligt har glømt at temperaturen e enn plass i nærheden av frysepunktet, og bare har på seg t-skjorta. Så bøye me og tøye litt, og holde oss oppe i alle slags merkelige stillinga som sikkert hadde gått rett inn i koffor ei som helst kama sutra-bog. Det e ikkje spesielt behageligt, men det blir bære ittepå, sånn så det e me di fleste treningsaktiviteta, har eg oppdagt. Ittepå prøve eg så godt eg kan å huska å ta håret ud av slugen i fellesdusjen, og glømme i fartå å ta me meg den skitna truså så henge på enn krog. Den får sånn ca. 5 andre gutta og jente tatt seg enn titt på, før eg kjæme på at det kanskje va noge som eg burde ha huska litt før. Heldigvis e det ei fine trusa me gitara på.

Eg kjenne at det romle i magen min, noge så pleie bety at eg sga eda snart. Klokkå mi seie at det e kveldsmad, det seie Mathias og, så då går eg ud ifrå at det stemme. Eg e litt lade, så eg gidde ikkje laga meg madpakke. Derfor e eg svolten igjen om nogen tima, men det gjer ingenting. Då e eg nemligt altfor opptatt me å spela alias te å kjenna itte på mine indre følelsa. Alias kan ver ganske underholdandes, jaffal viss du spele me Runa, som te tie kan komma te å glømma at det e et spel, og ikkje VM. Når eg har fått nok VM stikke eg håve mitt innom Anton, miljøarbeidaren, for å sjekka om han ser på verdens kjedeligaste tv-serie, elle om han har bestemt seg for å bruga det sosiale genet sitt. Viss han drive me det sista kan det ver eg slår meg ner for litt meir elle mindre (mindre) seriøse tatling, noge så lett kan føra te bivirkninga som smiling, latter, hopping på madrassa elle ekstremt elendige guitar-hero-trykking. Det e uansitt verdt at eg stakk håve innom, men te slutt må eg jo stikka det tebage der det kom frå.

Inne på rommet te Mathias står det ei dobbelseng som egentligt e to senge, og der vil eg sova. Men fysst hørre eg på at Mathias spele og synge for meg, sånn at eg komme i rett sovestemning. Det e fint. Han e flinke. Så sovne eg. Fort og fysst, og heilt te klokkå ringe igjen.