Om å gå i gamle fotspor

Omlag i dag er det eitt år sidan eg flytta frå København. Så det er ikkje snakk om så veldig gamle fotspor. I helga var det reunion for oss som gjekk i same klasse og sang for høgt for lågt for stygt og for fint kvar einaste dag i fire månadar. Då eg landa på Kastrup og plutseleg hadde danskar på alle kantar, begynte eg nesten å grina. Men så smilte eg heile vegen til byen i plassen. København gjorde som gamle vennar gjer, tok imot meg med åpne armar og fekk meg til å føle meg som heime. Me hadde det så fint at det nesten var dag igjen kvar gong me skulle legga oss. København! Finast finast finast.