I haust fekk eg min eigen utsikt for første gong. Då reknar eg ikkje med den gongen eg hadde utsikt til carl berner-krysset, eller den gongen eg hadde utsikt til t-banen på makrellbekken. Eg meiner utsikt på ordentleg. Med tre og by og sjø på ein gong. Om ein månad dreg eg vekk frå denne utsikten, og då kan det jo vera fint å ha nokre visuelle minner når eg sit i eit Københavnsvindu å kikkar ned på trafikkryss og søppelbøtter. (no høyres eg litt klagete ut, men eigentleg så er eg nøgd berre eg har eit vindu, heilt sant).
tirsdag 10. januar 2012
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
6 kommentarer:
Så deilig med utsikt! Det føles ikke så klaustrofobisk da.
For en fin utsikt!
Så fin utsikt! Min er nesten lik, bare speilvendt. For jeg bor nesten helt inni bildet ditt, rett før det begynner å gå oppover :)
Oi! Då kan me vinka, Liv!
København kan umulig bli så ille, det heller. :)
Utsikt er viktig.
Utsikt er så fantastisk å ha ^^
Legg inn en kommentar