Eg blafrar

Eg har ein sommarfugl i magen. Vanlegvis ligg han stilt, men om eg tenker på eitt ord så blafrar han som ein galning. KØBENHAVN. Om fem og ein halv månad bur eg der. Kanskje i eit kollegie, som eg har lært at danskane seier i staden for kollektiv, kanskje på sida av eit bakeri som vekkar meg kvar morgon med lukta av nysteikt brød, kanskje i eit rom med utsikt mot sjøen. Uansett så bur eg der, får pusta københavnluft og eta paradis-is og best av alt; driva med musikk kvar dag. Eg har komt inn på ein skule som heitter Complete Vocal Institute, og dei skal læra meg å bruka stemmen på ein million forskjellige måtar. Eller i allefall ti. Eg. Gler. Meg.