Om å vera ein og to

Eg er eit einebarn. Det er berre eg som har mi mor, berre eg som har nekta å laga middag, og berre eg som har gøymt meg inntil ho når eg ikkje visste kva som var draum og kva som var verkeleg. Det er berre eg som har ropt så fæle ting at det gjorde vondt for meg og, berre eg som har henta kald klut og spurt om ho trong noko meir. Det har alltid vore oss, sør og nord, kald og varm, rar og rarare. No er det aust og vest og blod som er tjukkare enn vatn og saft og appelsinjus med fruktkjøt til saman.

Hei mor, takk for at du er mi