Å hekla små lappar med ei mormor som veit alt om alle, som slår hendene saman og seier er det sant når ho får høyra noko ho ikkje visste. Å høyra ein liten stemme som syng dyrene i afrika, på kassett, vita at det finns minner om meg som ikkje er mine. Å kjenna at det boblar ein stad på innsida, at freden har senka seg men at det manglar ein meter før han treff botn.
2 kommentarer:
ja, me har verdens beste mormor-farmor!!hu e bare heilt skjønne!
kos deg i oslo:)
Takk, fine Eli!
Legg inn en kommentar