Ho var så kvit, nokre av dei andre kviskra om elfenben, ho hadde aldri sett eit elfenben men noko fint var det i alle fall, ho sveva bortover som ei dronning og kikka seg ikkje attende. Om ein går for lenge med nasen i sky, kan det skje frykteleg mykje ein ikkje hadde rekna med frå byrjinga av. For eksempel så kikkar ein ned, heilt der nede er Klepp, alt er grått og ein kan ikkje anna enn å grina. Det var nettopp det som skjedde med skya, og nett no er ho like grå som ein elefant.
Akkurat, eit innlegg om veret. For ein pensjonist eg skal bli!
onsdag 7. juli 2010
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
5 kommentarer:
Hihi. Dette likte jeg veldig godt!
å, men det gjorde jo ingen ting, for det var jo så fint! :)
Så fint dette var!Jeg liker bildebruken i språket ditt. Kunne egentlig bare sitti og lest en stund. Tenkt. Jeg tenker akkurat nå at bloggen din ville vært veldig fin å lese når jeg sitter på kafè, eller på grasset under et tre. Og så smile:)
Jeg gleder meg til å bli pensjonist! Da får man bo på internat på sånn gamlehjem. Jeg er ganske sikker på at det er akkurat som å gå på folkehøyskole!
Hihi, så snille!
Og Anton, eg gler meg òg til å bli pensjonist! Kanskje me kan laga ein skiringssalgamleheim?
Legg inn en kommentar