Den finaste helga nokon gong

Det byrja med raude roser i ei brun hand, makronar i ei anna og heldigvis så hadde me ikkje gløymt korleis ein kyssar, eg lurte litt på det. Etter det kom alt som perler på ei snor, og kvar perle var av den typen ein må dykka minst hundre meter for å finna, og når ein tek ho med til overflata og ser kor fint ho skin vil ein gøyma ho vekk og visa ho til barnebarn og alle som vil. Jungelmiddag og drivhus, hyllebæring og endeleg, endeleg ser eg korleis rommet mitt skal bli og eg ser at det kan bli frykteleg fint om eg ikkje passar meg. Tida hadde på seg sjumilsstøvlar og plutseleg sat me der i trusa, på golvet med eiffeltårnet som skal puslast oppover.