Då eg var lita elska eg Pingu. Han snakka ikkje norsk, men eg forstod nesten alltid kva han ville likevel, og det syntes eg var frykteleg smart av meg. Eg skulle nok ha likt å vore ein pingu, ete plastelinafisk heile dagen og kjefta med trompetmunnen på han kjipe selen som alltid laga krøll, men som var snill til slutt, happy ending er ikkje klisjé på barne-tv. Men kaldt då. Is og sånn. Og iglo! Eg skulle hatt ein varm iglo som berre smelta akkurat når eg var tørst og haldt fram glaset mitt. Og så skulle eg berre aka heile dagen og gått på skøyter, aldri skitur men masse kvikklunsj. Og kjærasten min skulle vore den kjekkaste pingukjærasten i heile pinguland, som kunne fanga tretten plastelinafisk mens han aka baklengs ned den brattaste bakken og song pingusangen mens han plystra.
Om du er trøyt og glad, sånn som eg, kan du òg drøyma om å vera ein pingu. Det kan eg nemleg anbefala.
2 kommentarer:
Jeg syntes alltid de fiskene så delicious ut. Og jeg likte ikke fisk engang.
pingu er en kjernekar, da! men det var da et fryktelig trist bilde du hadde valgt!!!
..jeg vil ha en pingukosebamse.. en STOR en. større enn meg, men om det ikke går så iallefall stor nok til å bruke som kosepute.
Legg inn en kommentar