Døs

Eit bittelite ord, mykje mindre enn maraton og heisreparatør, og ei av dei finaste kjenslene eg veit om. Helst om morgonen, når du ikkje har opna augene, og let som du søv for å lura deg sjølv sånn at du kan ligga litt lenger, snu deg litt meir, krypa litt meir samen og kjenna på armen som har smyge seg rundt magen berre litt til.

På innsida av augelokka mine ser det kanskje slik ut:



Bilete henta frå her