Om knappar og ping

Hvis eg hadde fått bestemma så hadde eg hatt ein mute-knapp bak øyra. Den skulle eg ha trykka på kvar gong eg ville tenka heilt for meg sjølv, kvar gong eg sat på t-banen og kvar gong Mathias såg på gamle science-fiction-filmar med altfor store edderkoppar og omlag tjueseks høge smell i minuttet. Men tenk om knappen hang seg opp? Ingen pusestemme som kviskrar i øyra når ein akkurat har sovna, ikkje nokon sangar som set seg fast på hjernen bare alle dei gamle som har vore der før, ikkje regn på ruta når ein lukker augene og ikkje noko som knaser når ein tygg på oreoskjeksen sin.
Ikkje noko ping i ping-pong?

Eg trur eg avbestiller den knappen der.