Postkvinna - uden katt

Eg har fått meg nye jobb! Elle, egentligt så e det lenge si eg fekk ann, men det e fysst nå eg har blitt flinke. Elle, flinke og flinke. Flinkare jaffal! Det besta av alt e at eg får ver heilt for meg sjøl i mangen tima, og bare kjøra rondt og hørra på musikk. Ikkje at eg har tenkt å bli nogen einstøing elle noge, men eg har fonne ud at eg lige ganske godt å ver me meg sjøl. Eg e ikkje så verst galen, når alt komme te alt. MEN, tebage te sagen. I min tri vege lange postkvinnekarriere har eg rokke å oppleva litt av kvert. For sikkerhetsskyld (si eg huske litt dårligt å kan komma på å glømma det av) så tenkte eg at eg sko ramsa di opp. Det e kjekt å laga liste! (og å sortera post. Eg lige det faktisk!)

1. Å bli kjefta på av enn onge.
Der satt eg, inni den fine, røe postbilen min, ante fred og ingen fare, og hadde det øve gjennomsnittet bra. Plutseligt måtte eg gå ud av bilen (det va nødvendigt for å nå bort te postkassen), og der sto det ei jenta og glodde på meg. Eg tenkte at hu sikkar venta på enn pakke elle noge, men det gjor hu ikkje. Hu sto bare der, og glodde olmt bort på bilen min.
-Koffor he du ikkje katt?
Ke då koffor he eg ikkje katt? Kem e det som spør om det liksom? Det gjekk snart opp for meg at hu meinte katt som i Postmann Pat og katten hans, så eg såg meg nødt te å avkrefta det. Då såg hu bare ennå olmare ud, og så, før hu snudde rompå te meg, sa hu: -hu andra postmannen har katt.
Javel.

2. Å bli ledd av/mobba av onga
Igjen satt eg i den fine postbilen min, bare enn aen plass, og igjen gjekk eg ud av an. Der sto det to gutta og venta på meg, som verken sa hei elle "me gjer ingenting" når eg spurte ke di dreiv me. Eg tenkte at di kanskje va stumme, og at det va ganske fint, si onga vanligvis pleie bråga sånn, men nei. Di va ikkje det. Noge stort vokabular konne di vel helle ikkje akkorat skryda på seg, di sa nemligt bare to ord te meg alle dei 5 minuttå eg sto der på siå av postkassane.
-Hallo driden!
Og ikkje bare enn gong. Ca 20 kver. Det hjalp ikkje enn gong når eg sa heisann bæsjen tebage igjen. Onga i dag, seie eg bare.

3. Å oppdaga rare navn
Nei det her kan eg jo ikkje skriva, eg har jo taushedsplikt. Elle he eg det? Uansitt. Leda Bott? Mann elle dama?

4. Å rygga inn i enn kant
Det har eg gjort før og altså. Men, te mitt forsvar; då va det skodd, og eg såg akkorat ingenting. Denne gongen va det ikkje skodd, det va bare et marakkels av enn bil så lett konne gått som lastebil korti så helst. Ja, elle, det va enn liden øvedrivelse. Men poenge va at an va store. Og at gårdsrommet va lide. Og at det ikkje blei nogen bolk. Trur eg.