Pakke i posten (lyspunkt i ein elles grå dag)

I dag fant eg ein hentelapp i postkassen. Det er alltid eg som hentar posten i kollektivet vårt fordi eg likar så godt å kikka inn i postkassa, sjølv om det berre er reklame kanskje 70 prosent av tida. I pakken min låg det nokre store og nokre små gavar, dei fleste får eg ikkje pakka opp enno, eg må venta til bursdagen og no ligg dei og smiler til meg i lenestolen. Det er fint. Mi herlege mor har kjøpt marsipan og flaxlodd til heile kollektivet, og eg byrjer å lure på om ho ikkje må vera den søtaste i verda. Og enno finare, eit kort med fin kalligrafiskrift og sånne ord som dette:

Musikk er kjærleik som leitar etter ord 

 Himmelhøgt fint, eg blei omlag så glad:

kjelde

 

Jenny be good

Sundag var delt i to; ein glamorøs del og ein ikkje fullt så spennande. Eksamenslesing er ikkje det kjekkaste eg veit, men det hjelper å ha noko fint å gleda seg til seinare på dagen! Om kvelden hadde koret eg syng i ein minikonsert på Månefisken, saman med to andre band. Det eine bandet heiter Jenny be good, og er fullt av paljettar, høge hælar, superflinke musikarar og finaste Julie som korar. For eit band seier eg berre. Sjekk dei ut her, eller sjå på videoen.

Ein ting

Eg kjenner at eg må skryta litt av kjærasten min igjen. Han og nokre andre finingar har laga ein reklamefilm for komplett.no, det er ein konkurranse og om dei vinn kan dei få symja blant dei andre reklamane på tv. Og det er jo ikkje til å kimsa av. Eg smiler litt kvar gong eg ser han, smiler du?

Å bli/verte

Å trykka nasen inntil ruta, så hardt du kan men ikkje så hardt at glaset knusar, verda er litt for stor og ein kjem ikkje langt med ein øydelagt nase. Hendene kriblar utan mål og meining, veit ikkje kva dei skal ta tak i men det må jo finnast noko som går an å halda fast. Føtene vil trø på noko anna, det er vanskeleg å laga fotspor i asfalten, her trengs sand eller aller helst blaut sement. I hovudet sym tankane rundt, dei er einsamme, finn ikkje kvarandre, alle har mobil men ingen hugsar nummeret.

Er det sånn at alle må bli noko?
Eg har for augonblinken nok med å bli tjueto.

Eksamensmodus

Eg har øvd meg på å ikkje stressa før eksamen i mange år no, og ganske ofte får eg det til. Her er mine tips til korleis ein kan ha eit fint liv sjølv om det ligg ein eksamensmurstein på kvar skulder.

o Søvn er nøkkelen til alt som er fint og til produktivitet. Om du legg deg seint får du lov til å stå opp litt seinare.

o Om du blir stressa fordi det er sjukt mykje du ikkje har gjort; hugs at det ikkje hjelper noko som helst å bekymra seg. Prøv å slappa av når du slappar av.

o Lag ein plan. Det gjer sikkert dei fleste, men eg seier det lell.

o Sett av tid til å gjera ingenting. Bruk ho til å sjå på snøen, drikka kakao og høyra på musikk som treff deg i magen på ein fin og beroligande måte.

o Ta mange pausar! Det finns ein leseteknikk som heiter pomodoro der ein jobbar 25 minutt om gongen, med pausar på 5 minutt imellom. Og stoppeklokke.

o Sjølv om det fristar; ikkje isoler deg heilt dei timane du har fri, treff fine vennar og snakk om andre ting enn eksamen.

o Sist og viktigast; det er berre eksamen. Med trykk på berre.

(Lykke til)

Hei advent!

¤ snø som sprett fram bak persiennene
¤ adventslys og advendtssang, me måtte googla teksten for å sjekka kven som sang feil
¤ himmelen i kakaoform: På cocoa on the gogo med oreos-strø
¤ tenning av julegran (som me gjekk glipp av, men me fekk gløgg, så det så)
¤ kinderegg og måping då mathias erklærte at han likar best å få ting som ikkje må byggast i egget

I morgon er det eksamen og eg er ein kald fisk. Eg trur på å kopla ut ledningen dagen før eksamen, sånn at hjernen får kvila litt. Siste kvileinnspurt: disneyfilm og sørlandschips i gigasenga til Hanne.

Tankar frå ein fryseboks

Vaktfuglane klarar ikkje å stenge kulda ute, så eg tenner stearinlys og seier oppmuntrande ord til ovnen. Han er ikkje i godt humør og det går ut over meg, som er heilt uskuldeg og som alltid har gjeve han all den strømmen han vil ha. Jammen godt eg har dobbelt lag med strømpebukser.

Sneak a peak a boo

Eg tenkte eg skulle åpne døra litt på gløtt, berre fordi eg likar soverommet mitt så godt. Så kan du få sjå korleis ein sånn som meg bur.

Lite, er eit ord som fint skildrar rommet mitt. Fullt, er eit anna.

På ein vegg heng alle korta mine, av og til dett dei ned men då heng eg dei berre opp att.

Mest av alt er det fine menn og kvinner frå gamledagar. Og ein kaffetraktar eller to.

Origamifuglar som held auge med bakgården, vaktfuglar altså.

Ein kveld spelte eg så fint på gitaren at det vaks eit tre utifrå veggen. Neidå, eg kjøpte det på søstrene grene.

I treet bur det mellom anna ein koala og ein legomann, og eit bilete av Hanne som ser ut som ein Hans eller ein Harry eller i alle fall ein gut. Sånn ellers har eg fire hjørner og hjarterom <3

Snømannsnø og løvetann

Eg trur at det ligg eit bittelite gen inni kroppen vår som passar på at me alltid lengtar etter noko. Det var det genet som fant på at graset alltid er grønare på den andre sida, så kvar gong me tenker at, denne kaka var jo god, stikk genet albuen sin i magen vår og seier: men du, sjå på den kaka der, den er nok MYKJE betre. Nett no lengtar eg etter skikkeleg snømannsnø, samtidig som eg lengtar etter å gå barbeint i graset og blåsa løvetann opp i himmelen. Sånn som her, i sommarhagen til Mathias (mathias befinn seg òg bakom kameret, om nokon skulle lura).

Finfinfin mandagmandagmandag

Bollesmular på tastaturet, kjærast som syng fola blakken/material girl og den gode kjensla som eg veit er julestemning, alt for tidleg seier Hanne men eg seier berre gje meg meir pepperkaker. Apropos mat, i dag åt me makronar frå Sebastien Bruno og eg kjente at eg eigentleg berre ønsker meg makronar til jul.

Finaste augneblink: då eg vakna til melding frå eit av dei finaste menneska/syskenbarna, ho hadde fått ei lita jente i rakettfart. Eg kjente meg som tante Frøydis sjølv om eg berre er Frøydis.

It's saturday night and I ain't got nobody

Men det er heilt feil. Eg har to fine kollektivvenninner, og sjølv om dei har lagt seg allereie så har eg dei. Eg har ei kvart marsipanpølse, ein halv pakke sjokoladeflarn, og fine bloggar å lesa på. Dessutan har eg ein kjærast som nett no stakk hovudet inn, verdas finaste hovud faktisk, ikkje dårleg berre det. Eg har nokon, fleire enn nokon, eg har mange! Og her har du den beste medinsinen eg veit for tunge dagar og nedovermunn. Eg tenker på alle eg har, og kor fine dei er. God helg då vel :)

Sommar i eitt minutt og førtito sekund

Mathias kan mykje rart, men han er ekstra god på å filma og klippa og lima. Eg er flink til å seia at han er flink, Mathias er flink. Og fin. Sjå berre!

I gilmore girls er det alltid heilt magisk når snøen kjem

I dag hadde me quiz i fransktimen, eg fekk brifa med at eg kan den franske nasjonalsangen og det er jo ikkje kvar dag. SÅ KOM DET SNØ! Eg er ikkje eigentleg ein vintarperson, men eg er ein snøperson. Det høyres ikkje så veldig praktisk ut men det går an, eg lovar. Eg sprang på rimi og kjøpte mandarin, heime fant eg Alvilde, og så dansa me til julemusikk heilt til det slutta å snø igjen.

Litt kvardagsmagi berre.


Snø

Og langt der borte ligg Oslo

Eg har sendt meg vekk til Rena, her isolerar eg meg frå store byar og bæbubilar.

Og dansar i gangen, tjohei!

Grunnar til at vintaren ikkje treng gå og legga seg likevel

¤ Is på bakken, skøyter på føtene. Glede i magen.
¤ Kakao i koppen, fredag på tv og pledd på fanget.
¤ Gavar under treet, askepott på tv og marsipan i magen.
¤ Snø på trea, lue på hovudet, englar på bakken.
¤ BURSDAG

Vintaren kan me andre ord ikkje gå og legga seg enno. Han må i alle fall venta til etter jul.