Om Sverige og skrapelodd

Eg sit her og gumlar på ein stor raud munn. Den har kome heilt ifrå Sverige, og har overlevd ein ganske harry biltur med alt ifrå melodi grand prix til 50 cent på musikkspelaren. Ikkje verst for ein liten munn, syns eg. Det fins så mykje smågodt i Sverige! Hvis eg hadde budd der trur eg at eg hadde blitt til ei stor kjempekule som bare hadde rulla rundt heile dagen og våre lukkeleg og mett. Heldigvis er eg lukkeleg nesten heile tida, sjølv om eg bur midt i eller eigentleg litt utanfor Oslo. For eg har superveke, saman med den fine kjærasten min. Superveke betyr at me har ei stor fin liste med ting som me kan gjera eller ikkje gjera kvar dag, og at me har det litt ekstra fint sjølv om det kanskje ikkje går an med ekstra fint når vanleg fint er så fint som det er. Det er bare tirsdag, men alikevel har me gjort alt som fins på bileta under der.



Fysst av alt vedda me på hestar. Eg satte 10 kroner på Giant Batman, men han vart diskvalifisert fordi han var uregjerleg og sprang feil veg.


Når ein skal gjera mykje på ein dag kan det vera at ein må bruka litt mindre tid på å laga middag. Det kan resultera i resteblandingar som kanskje ikkje burde ha vore funne opp, som for eksempel lapskauslasagne. Her er forresten litt av den fine stova vår med eiffeltårn og tog og sparegris med lite pengar i.


Dei har ikkje bare smågodt i Sverige.


Bokstavskrapelodd er kjekkare enn vanlege skrapelodd fordi ein kan være to stykk og likevel få skrapa litt begge to. Dessutan kan ein kjøpa mykje for tretti kroner. Eit nytt lodd, for eksempel.

Og heilt til sist for ein time sidan var me på ein kino i ei vik og såg ein kinofilm. Den handla ganske mykje om tid, men ikkje på den måten ein kanskje helst vil tru. Han heitte Mr. Nobody og eg likte han fordi musikken fekk meg til å vugga og fordi det var mange fine fargar oppi han og fordi eg måtte tenka litt etterpå for å finna ut av ting.

Mathias seier at me skal spela bordtennis. Best å vera lydig.